Â鶹ԼÅÄ

Cario’r Corwg

Daliwn i gario’r corwg
drwy oriau mân rhwydi’r mwg
sy’n codi o Deifi’n darth –
corwg cain fel craig Cenarth;
cario gan obeithio bod
ambell asgell o gysgod
helyg am godi’i hwyliau
yn y dŵr rhyngom ein dau.

Dau i’w walts ar ddrych y dŵr
yn cerdded, at y corddwr
o lif i lywio i afael
ei gerrynt hÅ·n, tyner, hael
ydym ni; dau yma’n un
â’r rhyd a’r dyfnder wedyn;
cof cyfan rhwng ceulannau
yn ein rhwyd lawn yn parhau.

Ond mae’r sewin yn brinnach
o fawn i fôr, dalfa’n fach
o’r afon sy’n trochioni,
a than warth ein carthion ni
rhwng graean mân heno mae
y tail a’r hen fetelau,
a rhwydwaith maith tir a môr
yn twymo fesul tymor.

Be wnawn â’n rhwydi llawnion?
a llyw iaith sy’n deall hon,
afon ein holl hynafiaid?
Be wir, a gwenwyn di-baid
y teid yn boeth o bob tu,
enwau’r pyllau yn pallu?
Be wnawn ond cario’r corwg
a mynd yn dawel i’r mwg?

Hywel Griffiths