麻豆约拍

Part of the tremendous popularity of Shostakovich鈥檚 fifth symphony is that it is a show-stopper, a piece of huge dramatic power. But he also smuggles in plenty of hidden references and musical codes into his score, including references to loved ones and quotations from other composers. And then there鈥檚 the wonderful open-endedness, the cliffhanger question of his finale: is it a straight-forward celebration, written to appease the State censors, or a daring act of subversion?

Yr hyn sy鈥檔 rhannol gyfrifol am boblogrwydd aruthrol pumed symffoni Shostakovich yw ei bod yn hoelio eich sylw yn llwyr fel darn pwerus eithriadol ddramatig. Ond mae hefyd yn cynnwys digonedd o gyfeiriadau a chodau cerddorol cudd yn ei sg么r, gan gynnwys cyfeiriadau at gariadon a dyfyniadau gan gyfansoddwyr eraill. Ac wedyn wrth gwrs mae鈥檔 hyfryd o benagored, gyda鈥檙 cwestiwn yn aros yn y diweddglo: ai dathliad uniongyrchol ydi hwn, wedi鈥檌 ysgrifennu i dawelu amheuon sensoriaid y Wladwriaeth, neu weithred feiddgar o danseilio?